Widzowie kłębią się przed teatrem i w foyer. Wchodzi Staszek i klaszcze w dłonie.

Staszek: Kochani! Zebraliśmy się tutaj, żeby obejrzeć spektakl: Strach się Bać! Czyli wszystkie lęki z biednego pokoiku wyobraźni.

Sceny, które za chwilę zobaczycie, zostały zainspirowane naszymi snami. Naprawdę śnią nam się takie historie, odwiedzają nas takie postaci. Chcemy je wam pokazać, żebyście zrozumieli, czego my się boimy.

Zapraszam do środka naszych snów.

Tylko dla nieustraszonych dorosłych! I najodważniejszych dzieci!